Op 25 mei is het nieuwe liedboek gepresenteerd in Monnickendam. Een meditatie van Ds. Anneke Lodewijk.

In ‘Ik zing’, een magazine dat is uitgegeven in de aanloop naar het nieuwe
liedboek, komt een meisje van negen jaar aan het woord. ‘Ik vind zingen
eigenlijk fijner dan praten’, zegt ze. ‘Je kunt alles zeggen met muziektaal’.
De eeuwen door is er gezongen door mensen en tot op de dag van vandaag
zingen wij. De liederen van Israël: de psalmen. Of gezangen. Op allerlei
momenten wordt er naar zo’n lied gegrepen. Of, misschien beter, op allerlei
momenten grijpt zo’n lied jou aan.

Wat een rijkdom dat je, vooral op momenten dat het erop aankomt,
woorden en melodieën vindt die je dragen en die je houvast geven. Want je
verzint meestal de liederen niet zelf, die worden je aangereikt. Die heb je
van kinds af geleerd en gezongen, of die ben je later tegengekomen in de
kerk, of ergens anders, dat maakt op zich niet zo uit.
Zingen is dus niet alleen iets naar buiten brengen, zingen is ook iets naar
binnen brengen, je iets toe-eigenen. Dat lied dat ons vergezelt, daarin waait
Gods Geest, daarin is iets van God Zelf. Er zit een dubbele beweging in
zingen: je laat van je horen, maar je ‘int’ ook iets, je drinkt als het ware het
vertrouwen al zingende in.

Wie zingt, doet dat als een klein deeltje van een wereldwijde gemeenschap.
Je zingt, al gaat het jou in alles goed, ook voor mensen die het op datzelfde
moment moeilijk hebben. Je zingt, al is je stem gebroken, met hen die een
krachtig geluid laten horen. Zingen, dat doe je voor en met elkaar. Al
zingende grijpt je zo boven jezelf uit. Je zingt als deel van de kerk, Christus’
lichaam op aarde.
De Duitse theoloog Dietrich Bonhoeffer zong in zijn cel, toen hij gevangen
was gezet door de nazi’s, psalmen en gezangen. Dat troostte hem. Maar
diezelfde Bonhoeffer was ook degene die zei: als je het niet uitschreeuwt
tegen de Jodenvervolging, mag je geen Gregoriaans zingen. Jaargang 61, nr. 3 april/mei/juni 2013 pag. 4

Dus als je niet met alle adem die je in je lijf hebt tegen discriminatie
protesteert, neem dan ook die oude bevrijdingsliederen van Israël, die
mooie psalmen maar niet in de mond.

Kortom, zingen is nooit een vlucht uit de werkelijkheid vandaan. Maar het
kan je helpen om staande te blijven. Laten we dan zingen, dat het een aard
heeft!

Ds. Anneke Lodewijk